Help, een nieuw schooljaar!

Door Fleur: Nu de afstand in de zomervakantie met het onderwijs weer wat groter wordt, lijkt mijn zelfvertrouwen over mijn vaardigheden als leerkracht juist  kleiner te worden. Als herintreder begon ik vorig schooljaar na 16 jaar weer binnen het onderwijs.  Eerst als invalkracht, de laatste maanden als juf van een instroomgroep. Na de zomer begin ik op mijn derde school als leerkracht van groep 3. Waar ik voor de zomer nog ontzettend veel zin had om te beginnen, heb ik nu koudwatervrees.

Zelfvertrouwen

Met vertrouwen tot rust komen

Een laag zelfvertrouwen is iets wat bij mij diep van binnen geworteld zit. Hoe komt het toch dat ik het nieuwe schooljaar zo spannend vind en ik ergens in mijn achterhoofd zelfs medelijden heb met mijn toekomstige leerlingen om zo’n onbekwame juf te krijgen? Deels speelt mee dat ik een perfectionist ben. Gevormd vanuit mijn jeugd waarin ik geen fouten wilde maken, omdat ik bang was anders niet goed genoeg te zijn. Hoewel ik nu weet dat het zo niet werkt en dat iedereen fouten mag maken, vind ik nog altijd  ergens dat ik dat niet mag.

Beïnvloed door social media…

Het is daarom misschien ook wel dat ik me erg laat beïnvloeden door alles wat ik om me heen hoor en lees over het onderwijs. In de media verschijnen berichten over de slechte kwaliteit van onderwijs. Veel pabostudenten die de toelatingstoets niet halen (ik vraag me af of ik deze 20 jaar geleden zou hebben gehaald). Ik lees op LinkedIn  de vele berichten over hoe het allemaal anders moet met begrippen die me om de oren vliegen en wetenschappelijke onderzoeken die laten zien hoe het allemaal wel zou moeten. Ik lees op twitter en facebook alle vakliteratuur die je gelezen moet hebben, methodieken die we moeten toepassen en leerkrachten die hun zomervakantie gebruiken om hun klas weer helemaal op orde te maken met de meest mooie en georganiseerde hoeken, plaatjes en handige overzichten.

En vakliteratuur…

Ook ik heb in mijn boekenkast een hele rij ‘vakliteratuur’ die ik nog wil, of eigenlijk moet lezen van mezelf. Ik nam er een mee op vakantie en begon aan de inleiding van het boek ‘De traumasensitieve school. Een andere kijk op gedragsproblemen in de klas’ van Anton Horeweg (Uitgeverij Lannoo nv, Tielt, 2018). Traumasensitief lesgeven gaat over de rol die trauma speelt in het leven en de ontwikkeling van kinderen, het effect op hun leren en gedrag. De schrijver stelt in zijn inleiding dat het “in feite aankomt op een verschuiving van een cognitieve prestatie gerichte omgeving, naar een aanpak die relatievorming centraal stelt en niet het curriculum. We weten inmiddels dat relaties van hoge kwaliteit essentieel zijn voor de ontwikkeling van kinderen (en ook volwassenen trouwens).”

Deze zin was mijn eyeopener! Ik weet vanuit mijn achtergrond als rouw- en verliesbegeleider dat als  kinderen kunnen leren ze dit ook doen. Een goede relatie met je kinderen is een voorwaarde om tot leren te komen. En laat dat nu net zijn waarvan ik weet dat ik dat goed kan.

Yes, een nieuw schooljaar!

En daarmee klapte ik al na de inleiding dit boek dicht en besloot, met iets meer zelfvertrouwen, vakantie te gaan vieren. Om zelf tot rust te komen en te ontspannen. Zodat als straks de school weer begint ik alle energie heb om mijn kinderen te leren kennen. En daarmee de voorwaarden te scheppen om ze dit schooljaar alles te leren wat ze nodig hebben. Ik heb er zin in!