Mijn eerste jaar als leerkracht

Door Marije: Het is ongelofelijk maar waar, mijn eerste schooljaar als fulltime leerkracht zit er alweer op. Ik weet nog goed dat ik mijn eerste blogs schreef tijdens mijn LIO stage. Ik keek toen al zo uit naar het hebben van een eigen klas. Nu ben ik ineens een jaar verder, een jaar waarin onwijs veel is gebeurd. Ik neem je graag mee in hoe het afgelopen jaar er voor mij uitzag.

Een nieuwe stap

Tijdens mijn LIO besloot ik volledig mijn hart te volgen. Ik zag een vacature voorbijkomen (voor het volgende jaar) van een ecologische basisschool die eigenlijk alles leek te hebben waar ik zo naar verlangde. Ik solliciteerde en werd tot mijn grote vreugde en verbazing aangenomen. Een aantal weken voor de zomervakantie begon, kreeg ik te horen dat ik een groep 4 zou krijgen. Dit was wel even spannend, omdat ik 2,5 jaar stage had gelopen in groep 3.

De start van het jaar

Na vijf weken zomervakantie was het zo ver. Ik stapte binnen in mijn eerste eigen lokaal. Het voelde fijn om eindelijk alles zelf te mogen bepalen en écht juf te zijn. Toch schoten er ook gelijk honderden vragen in mijn hoofd. Maar hoe richt ik het nou goed in? En hoe werkt het dan met flexibele werkplekken? Welke materialen moet ik allemaal klaarleggen?

Aan het eind van de startweek besloot ik de overgebleven vragen los te laten en het maar gewoon te gaan doen. Ik weet nog dat ik mij de eerste schooldag verrassend relaxed voelde. Er was gezonde spanning, maar ik had er vooral heel erg veel zin in.

Mijn tip voor alle startende leerkrachten is dan ook om alles zoveel mogelijk los te laten. Het heeft geen zin om alles tot in de puntjes voor te bereiden of antwoorden te zoeken op al je vragen. Je leert onwijs veel door het gewoon te doen. Je merkt snel genoeg waar je tegen aanloopt en wat je anders wil doen. Ik kan je vast verklappen dat dit jaar compleet anders is verlopen dan hoe ik het van tevoren had gewild. Loslaten en doorgaan.

Verloop van het jaar

De gevolgen van de lockdown in het vorige schooljaar waren duidelijk zichtbaar. Je kon niet even je methode erbij pakken en gewoon een lesje draaien. Alles moest worden afgestemd op het niveau van de leerlingen. Natuurlijk leer je op de pabo te differentiëren, maar deze verschillen tussen kinderen waren niet vergelijkbaar met bijvoorbeeld mijn stages. Uiteraard heb ik dit niet allemaal alleen hoeven doen en heb ik veel gesproken met bijvoorbeeld de IB’er en collega’s.

Alsof de vorige lockdown nog niet erg genoeg was geweest, volgde er helaas in dit schooljaar nog een lockdown. Deze periode vond ik best wel zwaar. In de vorige lockdown werkte ik twee dagen als LIO’er. Nu moest ik alles zelf doen vijf dagen per week. Het lastigste vond ik dat ik weinig energie kreeg, omdat alles via een scherm verloopt. Het contact is anders via een scherm, zeker wanneer het om kinderen gaat. Nou denk ik dat geen enkele leerkracht er van geniet om via een schermpje les te moeten geven en hier was ik ook zeker niet de enige in.

Gelukkig mochten de kinderen na een aantal weken weer naar school komen. Dit was, vooral voor de kinderen, best even wennen. Daar zat je weer in de klas met al je klasgenoten en de vaste pauze tijden. Het voelde weer een beetje als het begin van het jaar. We moesten opnieuw aan elkaar wennen en opnieuw leren welke afspraken er ook alweer gelden op school.

De verhuizing

Toen de rust was weergekeerd na de lockdown, een vakantie en nog even snel de Boom toetsen, was het tijd voor de verhuizing. Onze school mocht eindelijk verhuizen naar het nieuwe pand dat speciaal ontworpen en afgestemd is op het ecologische en duurzame aspect van onze visie. De verhuizing was druk, hectisch en zwaar, maar ook zeker een hoogtepunt van dit schooljaar.

De reacties van de kinderen toen ze voor het eerst binnen waren in de ingerichte school, waren absoluut goud waard. Het is zo mooi om te zien hoe ook zij hier zo naar toe hebben geleefd en kunnen genieten van al het moois om zich heen. We hebben nu een eigen plek die ook echt eigen gemaakt is. Ik vond het bijzonder om dit zo als leerkracht mee te mogen maken.

Het lokaal dat ik heb gekozen is nu ook echt ‘mijn’ lokaal. En wat nog mooier is, ik mag hier aankomend schooljaar ook blijven zitten! Heerlijk om een eigen plek te hebben met allemaal nieuwe meubels die je zelf mag neerzetten zoals je wil.

Persoonlijke ontwikkeling

Op mijn instagram account deel ik regelmatig foto’s van activiteiten en werkvormen die we doen. Ik ben trots op wat ik doe en heb gedaan. Toch blijft er ook altijd een onzekerheid. Ik vind het lastig om hier over te schrijven of te delen, maar vind het ook belangrijk om dit wel te doen. Nu, zo aan het eind van het jaar, lijkt het mij een goed moment om ook een stukje over mezelf te schrijven. Wat is er met mij gebeurd in dit jaar en hoe kijk ik hierop terug.

Tijdens mijn stages heb ik voor mezelf een beeld geschetst van wat ik graag zou willen als leerkracht. Hoe ik wil zijn, wat ik wil overbrengen en wat ik belangrijk vind. Waarschijnlijk doet iedereen dit wel, omdat je natuurlijk een visie schrijft en nadenkt over wie jij bent als leerkracht. Het leek altijd alsof je meteen vanaf moment één ook precies kan zijn wie je bent en wie je wil zijn, maar dit is zeker niet het geval.

Dit jaar heb ik enorm gezocht naar een balans in wat ik wil zijn en wat ik op dat moment ook echt kon zijn. Ik hou enorm van positiviteit, gezelligheid en grapjes, maar als een groep van jou vraagt dat je duidelijk bent en grenzen stelt, moet je dit ook kunnen bieden. Nou kan duidelijkheid en gezelligheid natuurlijk prima samen gaan, maar het is best een zoektocht om de juiste balans te vinden. Ik kon mij erg druk maken om de gedachte dat ik ‘geen leuke juf ben’, omdat ik voor mezelf niet voldeed aan het plaatje dat ik van tevoren voor mij zag.

Al snel kwam ik erachter dat het compleet onrealistisch was wat ik voor ogen had. Ik heb dan ook snel kunnen loslaten dat niet alles perfect hoeft te zijn, want dat gaat simpelweg niet. Wel ben ik het hele schooljaar blijven nadenken over wat ik wil en waarom ik dat wil. Dit zal een zoektocht zijn die ik mijn hele carrière nog zal blijven voortzetten. Je zal je altijd blijven ontwikkelen en dat is alleen maar gezond.

Positieve afsluiting

Zoals ik eerder al aangaf vind ik positiviteit erg belangrijk. Waar dit eerder voor mij vanzelfsprekend was, was dat het dit jaar niet altijd. Mijn nieuwe motto is dan ook ‘morgen weer een dag’. Als het vandaag niet lukt, is er altijd weer een nieuwe dag met nieuwe kansen. Dit zou ik iedereen die het kan gebruiken ook echt willen meegeven. Wees niet te hard voor jezelf, want alles wat er moet gebeuren is al zwaar genoeg. Je doet wat je kan en dat is genoeg. Je mag trots zijn op jezelf!

Dit jaar heb ik voor mijn gevoel meer geleerd dan ik ooit in mijn leven heb gedaan. Ik durf uit te spreken dat ik trots ben op mezelf en onwijs uitkijk naar het nieuwe jaar. Komend schooljaar mag ik weer voor groep 3 staan. Ik ben benieuwd wat het nieuwe jaar mij weer zal brengen.