Online lesgeven tijdens de Corona crisis

terug naar de basis?

Door Roel van der Vossen: Daar stond ik dan. Het was maandag 16 maart en al mijn kersverse collega’s waren er ook. Het was de ochtend dat de school werd gesloten. Na 3 weken meelopen en 2 weken zelfstandig voor de klas staan was dit mijn nieuwe realiteit. Het was het begin van de Corona crisis.

Niemand was voorbereid op dit moment. Ondanks dat we het er de week ervoor veelvuldig over gehad hadden, kwam de beslissing om de scholen te sluiten alsnog onverwachts snel. Iedereen was uit zijn doen. Het was zo onwerkelijk om een leeg schoolplein te zien. En de rust na de tweede bel was oorverdovend. Maar iedereen was strijdvaardig en vol energie om er iets van te maken. Alles werd uit de kast getrokken om ervoor te zorgen dat de kinderen zo min mogelijk last zouden ervaren en door konden leren.

Er werd afgesproken om na 3 dagen (vanaf donderdag) geheel online verder te gaan. Met als uitgangspunt de basis. Dus taal, spelling en rekenen. Als dat een succes zou zijn dan konden de overige vakken ook verder ingevuld worden.

Mijn rol

Het waren 3 onwerkelijk drukke dagen. Onze hele school moest van (vooral) offline-onderwijs naar online lesgeven. Alle plannen waar de school al jaren over na aan het denken was werden in 3 dagen realiteit. Het mooie was dat de plannen voor het grootste gedeelte van onderaf vormgegeven werden en niet van bovenaf werden opgedragen. Het vertrouwen van de directrice lag volledig bij alle meesters en juffen. Met voor haar de verbindende en sturende rol.

Met mijn minimale ervaring in het onderwijs vroeg ik mij af wat mijn rol als zij-instromer moest zijn. Maar de rollen bleken zich als vanzelf te vullen. Ook die van mij. Iedereen werd op zijn kracht aangesproken door andere collega’s. In mijn geval mijn kennis van digitale werkomgevingen in Google en algemene computerkennis. Ik was volledig op mijn plek en in mijn element. Mijn duo-partner kon zich op de didactische kant richten en ik kon het digitale deel oppakken.

De realiteit van online lesgeven

Na de 3 dagen vormgeven en inrichten kwam de donderdag dat we “live” gingen. Het was een hele opgave om iedereen mee te krijgen in het nieuwe onlineonderwijs. Door veel te bellen en te mailen met ouders. En door het maken van instructiefilmpjes kregen wij het voor elkaar om alle leerlingen van onze klas elke dag online te hebben tussen 9 en 10. Een vragenuurtje was het de eerste weken. Daarna ging dit over in online instructies. Leerlingen pakte het goed op en bleken enorm flexibel. Net als de ouders en de meesters en juffen.

Het leest achteraf als een succesverhaal. En zo voelt het ook. Ik heb veel gezien in het bedrijfsleven. Maar een transitie als deze in zo’n korte tijd heb ik nog nooit meegemaakt. De inzet, flexibiliteit en betrokkenheid van iedereen is enorm. Maar toch is het na 4 weken niet bevredigend. Dit is immers niet wat onderwijs voor mij is.

Ik mis de kinderen, mijn collega’s en de ouders. Ik mis de interactie. De blikken van de kinderen als ze binnen komen in de ochtend. De sfeer in de klas. Maar ook de strubbelingen om de aandacht van de klas vast te houden. Ik mis het elke dag leren van elkaar.

Mijn keuze voor het onderwijs was een hele duidelijke. Ik wilde weg uit de stress van altijd online zijn. De stress en druk van dag en nacht leveren. Maar ook de eenzaamheid van het beeldscherm en de online omgeving. En nu zit ik er weer middenin. Ik hoop dat dit snel voorbij is en dat ik mijn traject als zij-instromer weer normaal kan voortzetten. Want ondanks het succes van de transitie naar het nieuwe online lesgeven, ga ik liever terug naar het oude.

1 reactie

  1. […] Dit blog stond op 15 april 2020 al op http://www.onderwijswereld-po.nl. Onderwijswereld-PO richt zich op professionaliseringen, en workshops voor het gehele primair […]

Laat een reactie achter